Venezia: Σημεία ενδιαφέροντος
“To build a city where it is impossible to build a city is
madness in itself, but to build there one of the most elegant
and grandest of cities is the madness of genius.” Alexander Herzen
Palazzo Ducale
Το Palazzo Ducale (Παλάτι των Δόγηδων) χτίστηκε στα µέσα του 14ου αι., στα πρότυπα της γοτθικής αρχιτεκτονικής, και είναι ένα από τα κορυφαία αξιοθέατα που είναι αδύνατο να προσπεράσουν οι τουρίστες. Υπηρέτησε ως κατοικία του Δόγη (εκ του λατινικού «dux», σήµαινε τον εκλεγµένο αρχηγό του κράτους), ενώ το 1923 µετατράπηκε σε µουσείο. Οι αίθουσες είναι βέβαιο πως θα σας συναρπάσουν, ενώ η µεγαλύτερη είναι αυτή του Μεγάλου Συµβουλίου ή Sala del Maggior Consiglio, που εντυπωσιάζει µε τις τοιχογραφίες και οροφογραφίες περίτεχνης τεχνοτροπίας. Τον ανατολικό τοίχο της αίθουσας καλύπτει το τεράστιο συντηρηµένο έργο του Τιντορέτο «Παράδεισος», το οποίο αποτελεί έναν από τους µεγαλύτερους πίνακες ζωγραφικής στον κόσµο.
Παλάτι και Μουσείο Ca’ Rezzonico
Σηµαντικοί καλλιτέχνες (Tiepolo, Tintoretto και Longhi) έχουν βάλει την υπογραφή τους στη διακόσµηση των υπέροχων αιθουσών αυτού ενετικού παλατιού, κοντά στο Campo San Barnaba, που λειτουργεί σήµερα ως το Μουσείο 18ου αι. της Βενετίας. Σήµερα, στο εσωτερικό του η πλούσια αναγεννησιακή συλλογή έχει διανθιστεί σε τέτοιο βαθµό (µε προσθήκες πινάκων και έργων από όλα τα µουσεία), ώστε αποτελεί πραγµατικά το «σπίτι» της αναγεννησιακής Τέχνης.
Ο Πύργος του Ρολογιού
Βρίσκεται στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου και χτίστηκε από τους αδελφούς Ranieri στα τέλη του 15ου αι. Αρχικά είχε σχεδιαστεί για να δείχνει στους ναυτικούς τις παλίρροιες και τους µήνες που ήταν ευνοϊκοί για να σαλπάρουν, ενώ δείχνει την ώρα σε ρωµαϊκά ψηφία, τις φάσεις του φεγγαριού και τα ζώδια (από σµάλτο και χρυσό). Σύµφωνα µε το θρύλο, όταν ολοκληρώθηκε το ρολόι, τύφλωσαν τους εφευρέτες του πολύπλοκου µηχανισµού, για να µην υπάρξει αντίγραφο. Στην κορυφή του ρολογιού οι µπρούντζινες µορφές, γνωστές ως Μόρι (Μαυριτανοί), χτυπούν την καµπάνα κάθε ώρα που περνά.
Ca’ d’ Oro
Γνωστό και ως το «Χρυσό Σπίτι», πρόκειται για ένα αντιπροσωπευτικό πρότυπο γοτθικής αρχιτεκτονικής, στο Μεγάλο Κανάλι, που σήµερα στεγάζει γλυπτά της Αναγέννησης καθώς και πίνακες του Tiziano και του Guardi. Περίοπτη θέση έχει ο πίνακας «San Sebastiano» του Andrea Mantegna. Η θέα στο Μεγάλο Κανάλι από τα µπαλκόνια του θα σας κάνει να βγάλετε αυθόρµητα τη φωτογραφική σας µηχανή αµέτρητες φορές!
Santa Maria della Salute
Η υπέροχη οκταγωνική βασιλική της Santa Maria della Salute, δίπλα στη γέφυρα Accademia, είναι γνωστή ως «Salute» και χτίστηκε µετά την πανούκλα του 1630. Έργα των Tiziano και Tintoretto κοσµούν το εσωτερικό ενός από τα πλέον αναγνωρίσιµα µνηµεία της πόλης, ενώ δεν είναι λίγες οι καλλιτεχνικές αναφορές που σχετίζονται µε τη µαύρη πανώλη. Αξιοσηµείωτο είναι πως η µπαρόκ τράπεζα φιλοξενεί µια βυζαντινή εικόνα της Παναγίας της «Μεσοπαντίτισσας».
Santa Maria dei Miracoli
Βρίσκεται σε απόσταση 5΄ από τη Γέφυρα του Ριάλτο, στην περιφέρεια του Cannaregio. Γνωστή και ως «µαρµάρινη εκκλησία» αποτελεί τέλειο δείγµα πρώιµης βενετικής αναγεννησιακής Τέχνης και χτίστηκε µεταξύ του 1481-1489 για να στεγαστεί η θαυµατουργή εικόνα της Παναγίας.
Canal Grande
Το «Μεγάλο Κανάλι», γνωστό και ως «canalazzo», αποτελεί τον κύριο υδάτινο άξονα µετακίνησης. Με µήκος 3,8 χλµ., πλάτος από 30-90 µ., βάθος περίπου 5 µ. και σιγµοειδή διαδροµή, ξεκινάει από τη λεκάνη του Αγίου Μάρκου και καταλήγει σε µια λίµνη κοντά στον σιδηροδροµικό σταθµό της Αγίας Λουκίας. Κατά τη διαδροµή του, στις όχθες του περιβάλλεται από συνολικά περίπου 170 κτήρια που ανήκαν κυρίως σε πλούσιες οικογένειες της Βενετίας (όπως το Ca’ d’ Oro και το palazzo Ca’ da Mosto του 13ου αι.). Η κίνηση στο κανάλι συντελείται µε ιδιωτικές βάρκες, από τα vaporetti (τα θαλάσσια λεωφορεία, µε γύρω στις 20 στάσεις), θαλάσσια ταξί και τις διάσηµες γόνδολες.
Basilica di San Marco και πλατεία
Ο αρχικός ναός είχε σκοπό να στεγάσει τα λείψανα του Αγίου Μάρκου του Ευαγγελιστή. Μετά από µία πυρκαγιά και δύο ανεγέρσεις, η οµώνυµη βασιλική έγινε σύµβολο της δύναµης και του πλούτου της πόλης και υπηρετούσε ως το προσωπικό παρεκκλήσι του Δόγη µέχρι το 1807, όταν και έγινε ο καθεδρικός. Τα τέσσερα άλογα και τα µωσαϊκά της είναι περίφηµα σε όλο τον κόσµο, ενώ στην αρχιτεκτονική της συνέβαλαν αµφίδροµα τόσο ανατολικά όσο και δυτικά χαρακτηριστικά. Στον περίβολό της, η πλατεία του Αγίου Μάρκου αποτέλεσε το κέντρο πολλών, σηµαντικών θρησκευτικών και πολιτικών γεγονότων, ενώ στην «εµβέλειά» της ανήκουν τα σηµαντικότερα αξιοθέατα της πόλης, όπως το Παλάτι των Δόγηδων, το Κωδωνοστάσιο (διαθέτει ανελκυστήρα χωρητικότητας 14 ατόµων που µεταφέρει στην κορυφή, και 5 καµπάνες που χρησίµευαν για διαφορετικό λόγο), τον Πύργο του Ρολογιού, το Αρχαιολογικό Μουσείο, τη Βιβλιοθήκη Σανσοβινιάνα κ.ά. Η πλατεία του Αγίου Μάρκου πλήττεται σοβαρά κάθε χρόνο από την Άκουα Άλτα (παλίρροια).
Ponte dei Sospiri
Η µόνη κλειστή της Βενετίας, η διάσηµη «Γέφυρα των Στεναγµών», σχεδιάστηκε από τον Αntonio Kontino και χτίστηκε στις αρχές του 17ου. Ενώνει την παλιά φυλακή και τα δωµάτια των ανακρίσεων του παλατιού του Δόγη µε τη νέα φυλακή που βρισκόταν ακριβώς απέναντι. Τα πολλά γλυπτά της διακόσµησης παριστάνουν ως επί το πλείστον λυπηµένα ή θυµωµένα πρόσωπα. Το όνοµά της εικάζεται ότι της αποδόθηκε διότι από εκεί περνούσαν οι κατάδικοι για να πάνε προς τις φυλακές και εκεί µπορούσαν να πάρουν την τελευταία ανάσα καθαρού αέρα!
Ponte di Rialto
Ενώνει τις περιοχές του Σαν Πόλο και Σαν Μάρκο και πολλοί διάσηµοι καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες της εποχής (συµπεριλαµβανοµένου του Μιχαήλ Άγγελου) ήταν υποψήφιοι για το σχεδιασµό της. Θεωρείται κορυφαίο αξιοθέατο και η πιο ωραία και πιο διάσηµη από τις 4 του Μεγάλου Καναλιού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου